เมื่อเย็นวานนี้ ลูกคิดทานขนมที่ซื้อกลับมาด้วยไม่หมดก่อนถึงบ้าน ทำให้แม่รู้เลยว่าซื้อขนมที่โรงอาหารกลับมา ทั้งๆ ที่ไม่มีเงิน คำถามคือ ลูกคิดเอาเงินมาจากไหน ถูกสอบหนักจนต้องยอมรับสารภาพว่า ขอเงินคุณครูส้ม ลูกคิดบอกครูส้มว่า ลูกคิดหิวขนมแต่ไม่มีเงินซื้อ ครูส้มเลยอดไม่ได้ ให้เงินลูกคิด 5 บาท เพื่อไปซื้อขนม เลยโดนสั่งสอนยกใหญ่ ว่าทำตัวไม่เหมาะไม่ควร แม่บอกว่า "หิว" กับ "อยาก" นั้นต่างกันมากนะคะ อย่างที่ลูกคิดเป็นน่ะเค้าเรียกว่า "อยาก" ไม่ใช่ "หิว"เย็นวันนั้น แม่รายงานความประพฤติของลูกสาวกับพ่อเป็นที่เรียบร้อย เพราะแม่ไม่เคยปิดบังพ่อ
...
ยังค่ะ เรื่องยังไม่จบเพียงเท่านั้น เช้าวันรุ่งขึ้น แม่ให้เงินลูกคิด 5 บาท เพื่อนำไปคืนครูส้ม ลูกคิดก็รับปากพ่อแม่อย่างดี ตกเย็นกลับมาถึงบ้าน แม่ถามว่าคืนเงินครูส้มแล้วหรือยัง ตอบเต็มคำว่า "หนูคืนครูส้มไปแล้วค่ะ" พร้อมกับยิ้มอย่างภูมิใจ
พอแม่เอ่ยว่า "ดีแล้ว พรุ่งนี้ แม่จะถามครูส้มดูซิ" เท่านั้นละเป็นเรื่องเลยค่ะ จากยิ้มเป็นเจื่อน จนต้องสารภาพผิดว่า ลูกคิดบอกคืนเงินครูส้มแล้ว แต่ครูส้มไม่รับคืน ลูกคิดก็เลยเอาเงินนั้นไปซื้อขนมซะ แม่เคืองมาก สั่งสอนลูกคิดเป็นการใหญ่ และเช่นเดียวกันเมื่อพ่อรู้ พ่อออกอาการเคืองหนักกว่าแม่หลายเท่า ถึงขนาดขู่ว่า จะไปสอบถามความประพฤติของลูกคิดกับคุณครูที่โรงเรียนด้วยนะคะ
ทั้งที่ผ่านมา 2-3 ครั้ง (เคยทำมาก่อน) พ่อกับแม่ไม่เคยลงโทษรุนแรง คราวนี้ก็เช่นกัน ไม่ได้ทำอะไรลูกคิด นอกจากการสอนสั่งด้วยวาจา แต่ดูขึงขังจริงจังกว่าทุกครั้ง พ่อย้ำว่า ถ้าลูกคิดทำความผิดเรื่องโกหกอีกครั้งเดียว จะไม่ให้อยู่ที่บ้านอีกต่อไปแล้ว
"คนเราทำผิดแล้วต้องกล้ายอมรับผิด ถ้ายิ่งโกหกจะยิ่งทำให้กลายเป็นความผิดหนักขึ้นไปอีก แล้วต่อไปก็จะไม่มีใครคบหาด้วยเลย" พ่อสอนอย่างนั้น
ภาพประกอบ: http://thebeautybrains.com/
