สงครามกลางบ้าน

หัวค่ำเมื่อคืนนี้ บ้านหลังน้อยของลูกคิด ที่เคยมีแต่รอยยิ้มและความสุข แปรเปลี่ยนสภาพกลายเป็นสนามรบ เกิดสงครามกลางบ้าน แบบที่ลูกคิดไม่เคยพบมาก่อน กลัวมากที่สุด ร้องไห้ไม่หยุดเลยค่ะ

"ลูกคิดไม่อยากให้พ่อแม่ทะเลาะกัน ลูกคิดอยากให้พ่อแม่รักกัน บ้านจะได้มีแต่ความสุข"

เหมือนมีใครวางระเบิดไว้ที่พ่อ แล้วแม่เผอิญไปจุดชนวนเข้า โดยไม่ได้ตั้งใจ พ่อทั้งตะหวาดและตะโกนเสียงดังลั่น ไม่รู้ว่าไม่พอใจอะไรแม่ ส่วนแม่ก็โมโหที่พ่อเสียงดัง เอะอะโวยวาย ตอบสนองด้วยการขว้างแก้วน้ำ (เตรียมจะขึ้นไปถวายพระข้างบน) แตกกระจายเต็มครัว

เมื่อคืนนี้ แม่จะหอบลูกคิดหนีพ่อไปบ้านยาย แต่พ่อเลือกที่จะเป็นฝ่ายแยกไปนอนสงบสติอารมณ์ ที่ชั้นล่างเองจนเช้า ปล่อยให้ลูกคิดนอนกับแม่ในห้องนอนเหมือนเดิม

ไม่ว่าจะเพราะอะไรก็ตาม การปรับความเข้าใจกันระหว่างพ่อกับแม่ด้วยเหตุและผล ลูกคิดคงไม่สามารถเข้าใจและช่วยอะไรได้มากนักในตอนนี้ แต่ลูกคิดไม่อยากให้พ่อกับแม่ทะเลาะกันอย่างนี้อีกเลย นะคะพ่อ นะคะแม่ ลูกคิดรักแม่ ลูกคิดรักพ่อ