"แม่บอกว่าจะพาลูกคิดไปเค้าดาวที่บ้านยาย"

ภาพประกอบ: http://blindwillie.wordpress.com
เล่นมาก สมาธิสั้น ไม่สามารถตั้งใจทำอะไรได้นานๆ ไม่ว่าจะกิจกรรม หรือการบ้าน คุยแบบไร้สาระมากขึ้น กลับจากโรงเรียน ก็เล่าเหตุการณ์ที่โรงเรียนให้แม่ฟังไม่ได้ ว่าแต่ละวันทำอะไรมาบ้าง มิหนำซ้ำ ยังโกหกเป็นตุเป็นตะ สร้างเรื่องไม่จริงเก่งมาก เล่าเป็นฉากๆ พอถูกจับได้ ถึงยอมสารภาพว่า "ล้อเล่น"
เสาร์-อาทิตย์ ก็คอยจ้องแต่จะเล่นกับเพื่อนทั้งวัน ระหว่างเล่นกับเพื่อน พ่อแม่เรียกก็ทำหูทวนลม ต้องเสียน้ำตาแทบทุกครั้งที่จะเลิกเล่น บางครั้งยังตะหวาดพ่อแม่ซะด้วยซ้ำ ขณะกำลังได้รับการอบรมสั่งสอน (ทั้งน้ำตา) ลูกคิดก็รับปากว่า "ก็ได้" หมดซะทุกเรื่อง -- แต่ไม่เคยทำได้อย่างที่รับปากเลยซักครั้งเดียว
หน้าเป็น ล้อเลียน เล่นไม่เลิก พ่อแม่พูดดีๆ ด้วยเป็นสิบๆ เที่ยว ไม่ยอมเลิกเล่น ไม่ว่าจะตื่นนอน กินข้าว อาบน้ำ เก็บของเล่น -- จนพ่อและแม่ต้องเล่นบททศกัณฐ์ และลูกคิดก็โศกาน้ำตาไหลทุกครั้งไป
เกียจคร้าน อะไรที่เคยทำเองได้ ทำไม่เป็นแล้ว ปวดฉี่ ปวดอึ เมื่อก่อนเคยถอด-ใส่ กางเกง เดินไปห้องน้ำเองได้ เดี๋ยวนี้ต้องมาเรียกพ่อ-แม่ ให้ทำให้ งานบ้านที่เคยช่วยแม่กรอกน้ำ ก็ไม่มีอยู่ในความคิดอีกแล้ว เอาแต่นอน หรือไม่ก็เล่น รอเวลาจะออกไปเที่ยวนอกบ้าน
ไม่ดูก็จะเปิดทีวี ไม่ร้อนก็จะเปิดแอร์ รื้อของเล่นออกมา เลิกเล่นก็ไม่เก็บ (โดนพ่อทุ่มพังไปหลายชิ้น) รื้อออกมาจนหมด ก็เดินปัดก้นหนีไปซะเฉยๆ จะทำอะไรต้องมีสิ่งแลกเปลี่ยน ไม่อย่างนั้น ไม่ยอมทำง่ายๆ